بررسی میزان رضایت مندی و ارزیابی دانشجویان پزشکی کارآموز وکارورز از کیفیت آموزش دوره بالینی دردانشگاه علوم پزشکی شهرکرد- ۱۳۸۴

سابقه و هدف: پویایی علم پزشکی که از زمره مهم ترین بخش های علم در دنیای امروز محسوب می شود اهمیت کار یک پزشک و بالطبع شیوه آموزش پزشکی را حائز اهمیت می سازد. این مطالعه به منظور ارزیابی میزان رضایت مندی و عوامل موثر بر ارتقاء سطح رضایت مندی کارآموزان و کارورزان بالینی رشته پزشکی از آموزش ارائه شده در بخش های بالینی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی ، نظرات 77 نفر از دانشجویان کارآموز و کارورز پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در مورد آموزش ارائه شده در بخش های بالینی و بخش بهداشت دانشگاه در قالب یک پرسش نامه که شامل سوالاتی پیرامون نحوه آموزش بخش های مختلف بالینی و آموزش مهارت های بالینی و نیز اطلاعاتی شامل سن و جنس ، سال ورود به دانشگاه، نمره امتحان علوم پایه و امتحان پره انترنی بود جمع آوری گردید. رضایت مندی دانشجویان به صورت سه معیار زیاد، متوسط و کم ارزیابی گردید. در پرسش نامه از دانشجویان درخواست شد که دلایل خود مبنی بر رضایت یا عدم رضایت از بخش های مورد نظر و راه حل هایی که به نظر آنان می تواند در بهبود روند آموزش موثر باشند ذکر نمایند. اطلاعات بدست آمده پس از کد بندی وارد نرم افزار آماری spss شده و تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از تست های آماری مجذور chi، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (anova) و آمار توصیفی صورت گرفت. نتایج: نتایج بدست آمده رضایت مندی دانشجویان را در حد زیاد نسبت به دوره های آموزشی ذکر شده به صورت زیر نشان داد: طب داخلی 7/25%، مبانی جراحی 4/27%، طب اطفال 5/17%، طب زنان 3/6%، عفونی 5/54%، اعصاب 5/36%، گوش و حلق و بینی 8/54%، چشم پزشکی 5/47%، مسمومیت ها 2/21%، روانپزشکی 7/37%، اورولوژی 3/6%، بهداشت 6/17% و آموزش مهارت ها 4/17%. بیش ترین میزان رضایت مندی در بخش های داخلی و اطفال مربوط به برگزاری گزارش صبحگاهی و در بخش جراحی مربوط به ویزیت درمانگاه سرپایی و در درجه بعد مربوط به کلاس های تئوری بخش بود. در بخش زنان کم ترین میزان رضایت مندی را دانشجویان از درمانگاه سرپایی و کلاس های تئوری متذکر بودند. در بخش های مینور بخش های گوش و حلق و بینی، عفونی، روان پزشکی و اعصاب به ترتیب بیش ترین رضایت مندی دانشجویان را جلب نمودند. میزان رضایت مندی از آموزش بالینی با سن و جنس و مقطع تحصیلی ارتباط معنی دار نداشت ولی میزان رضایت مندی از دریافت مهارت ها در کارورزان به طور معنی داری بیش از کارآموزان بود. میزان رضایت مندی از بخش زنان با نمره علوم پایه و پره اینترنی ارتباط معنی دار داشت. بحث ونتیجه گیری: در بخش های ماژور دانشجویان از عدم توجه کافی به راندهای آموزشی، درمانگاه های سرپایی و کلاس های تئوری ناراضی هستند. در مقابل گزارشات صبحگاهی با رضایت مندی بالای آنان همراه است. نارضایتی بالا از بخش زنان، مسمومیت ها و اورولوژی و نیز آموزش اقدامات احیا و لوله گذاری و مدیریت انجام زایمان از مجموعه آموزش های مهارت های بالینی، توجه خاص برنامه ریزان آموزشی را طلب می نماید.